ខ្ញុំជា Cheng Qiguang នៃ Vitality Bar ហើយប្រធានបទដែលខ្ញុំយកមកចែករំលែកថ្ងៃនេះគឺ៖ គ្មានអាយុល្អបំផុតទេ មានតែចិត្តគំនិតល្អបំផុតប៉ុណ្ណោះ។មនុស្សមួយចំនួនប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើអាយុណាដែលល្អបំផុតក្នុងជីវិត?ជាកុមារភាពដែលគ្មានការខ្វល់ខ្វាយ ឬយុវវ័យដែលមានស្មារតី ឬវ័យចាស់ដែលស្ងប់ស្ងាត់។ខ្ញុំផ្ទាល់ជឿថាមិនមានអាយុណាល្អបំផុតក្នុងជីវិតទេ គឺមានតែចិត្តគំនិតល្អបំផុត។
ខ្ញុំកើតក្នុងគ្រួសារជនបទដាច់ស្រយាល មានបងប្អូនប្រុសស្រីច្រើនក្នុងគ្រួសារ ហើយខ្ញុំជាកូនពៅ ដែលនៅផ្ទះតែងតែត្រូវពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ "សម្លុត" ប៉ុន្តែឲ្យតែខ្ញុំធ្វើខុស ខ្ញុំនឹងទៅ ដើម្បីឱ្យឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំត្អូញត្អែរ ចង់ទទួលបានការថែទាំ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ពីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះហើយនៅក្នុងបរិយាកាសលេងសើចបានធំឡើងជានិច្ច។ដោយសារភាពក្រីក្ររបស់គ្រួសារខ្ញុំ ខ្ញុំបានឈប់រៀនតាំងពីព្រលឹម ហើយស្នាក់នៅផ្ទះរហូតដល់អាយុ 17 ឆ្នាំ។ ជាមួយនឹងរលកនៃកំណែទម្រង់ និងការបើកចំហរ និងការងារចំណាកស្រុក ខ្ញុំបានទៅភាគខាងត្បូងទៅកាន់ខេត្ត Guangdong ជាមួយនឹងដៃគូជាច្រើន។នៅពេលនេះស្ថានភាពចិត្តប្រែប្រួលបន្តិចម្តងៗ ព្រោះចេញពីផ្ទះតែងជួបរឿងមិនសប្បាយចិត្ត និងសោកសៅ ហើយមិនចង់ឱ្យឪពុកម្តាយព្រួយបារម្ភឡើយ រាល់ពេលទៅផ្ទះរាយការណ៍សុខនឹងនិយាយល្អណាស់។នៅពេលខ្ញុំកាន់តែចាស់ រឿងដំបូងដែលខ្ញុំហៅពួកគេឥឡូវនេះគឺប្រាប់ពួកគេឱ្យថែរក្សាសុខភាពរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេប្រាប់ខ្ញុំឱ្យធ្វើការ។យ៉ាងនេះ ខ្ញំុសង្ឃឹមថា តាចាស់អាចចំនាយពេលចាស់ទៅបានសុខស្រួល តាចាស់សង្ឃឹមថា អាត្មាអាចធ្វើការបានដោយភាពសុខសាន្ត គ្នាទៅវិញទៅមក រក្សាទុក្ខលំបាកក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួន ស្ងាត់ស្ងៀម ស៊ូទ្រាំតែម្នាក់ឯង កុំឱ្យគ្នាខ្វល់ខ្វាយ។
មានភាពកក់ក្ដៅមួយប្រភេទដែលមនុស្សមិនអាចបំភ្លេចបាន ពោលគឺភាពអាស្រ័យគ្នានៃព្រលឹង។សម្រាប់ការសិក្សារបស់កូន ខ្ញុំបានទិញផ្ទះនៅស្រុក ចង់ឲ្យឪពុកម្តាយខ្ញុំផ្លាស់ទៅអង្គុយនៅស្រុកជាមួយខ្ញុំដើម្បីរស់នៅ ប៉ុន្តែគេមិនសុខចិត្តថា រស់នៅស្រុកស្រែល្អទេ មិនត្រឹមតែវាលធំទូលាយប៉ុណ្ណោះទេ។ ចក្ខុវិស័យ ខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ប៉ុន្តែក៏អាចដាំបន្លែ ចិញ្ចឹមមាន់បាន ទស្សនាជជែកគ្នាលេង ខ្ញុំក៏គិតដែរ ដល់ស្រុកអត់ដឹង ស្រួលនៅជនបទ ប្រសើរជាង។ដូច្នេះខ្ញុំអាចត្រឡប់ទៅចំណាយពេលប៉ុន្មានថ្ងៃជាមួយពួកគេក្នុងវិស្សមកាលរាល់ឆ្នាំ។ខ្ញុំចាំបានថាពេលបុណ្យនិទាឃរដូវត្រលប់មកផ្ទះវិញពីរបីថ្ងៃ ជិតដល់ថ្ងៃឈប់សំរាក ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅធ្វើការក្រុមហ៊ុនវិញ (ពេលមេឃភ្លៀងតិចៗ ម្តាយខ្ញុំមើលខ្ញុំជិះទៅ អាសនៈស្រុករៀបចំអីវ៉ាន់ខ្ញុំ នាងដើរជំពប់ជើងទៅភូមិ ពេលខ្ញុំទៅឆ្ងាយមើលក្រោយ នាងនៅតែឈរនៅមាត់ទ្វារភូមិ សម្លឹងមកខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ឈប់ ហើយគ្រវីដៃខ្លាំងៗ និយាយថា "ម៉ាក់! ត្រឡប់ទៅវិញ! ខ្ញុំនឹងត្រលប់មកជួបអ្នកវិញនៅពេលខ្ញុំទំនេរ"។ ខ្ញុំមិនដឹងថានាងលឺខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាកដថានាងអាចមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំនិយាយ។ ខ្ញុំច្បាស់ណាស់នៅក្នុងរបស់ខ្ញុំ។ បេះដូងអើយរលកនេះ អូនខ្លាច / មួយឆ្នាំទៀតជួបគ្នា ពេលនោះបេះដូងធ្ងន់ណាស់ ទោះជាបេះដូងគ្រប់បែបយ៉ាងក៏ដោយ តែដើម្បីរស់ ឬតាំងចិត្ត ងាកក្រោយហើយដើរទៅមុខ។
លើវិថីជីវិត យើងនឹងជួបរឿងមិនល្អ និងបទពិសោធន៍ជាច្រើន ដែលអាចជារឿងតូចតាចដែលមិនសំខាន់។នៅពេលនេះ យើងគួរតែស្ងប់ចិត្ត ហើយគិតអំពីរឿងនោះ។បញ្ហាអាចនាំឱ្យយើងមានអារម្មណ៍មិនល្អ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍អាក្រក់មិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាបានឡើយ។លុះត្រាតែទទួលស្គាល់ការបរាជ័យដំបូង ការពិត/ជីវិតរបស់យើងគឺបែបនេះ កប់ក្នុងឧបសគ្គ បទពិសោធន៍នៃបេះដូង។
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអាន "ច្បាប់រស់នៅ" របស់ Inamori Kazuo ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ខ្ញុំធ្លាប់រវល់ខ្លាំងសម្រាប់ជីវិត ហត់នឿយនឹងការងារ។ទុក្ខលំបាកបានស៊ីអស់ហើយ ប៉ុន្តែជីវិតមិនបានដល់លទ្ធផលដែលរំពឹងទុក។រវល់រាល់ថ្ងៃ តែមិនដឹងអត្ថន័យថារវល់/នៅណា?ធ្វើការយប់ជ្រៅ លទ្ធផលការងារតិចតួច ហើយពេលខ្លះមិនបានធ្វើអ្វីសោះ ប៉ុន្តែរាងកាយមានអារម្មណ៍ហត់ខ្លាំង។ខ្ញុំចាំថា លោក អ៊ីណាម៉ូរី បាននិយាយថា "ខ្លឹមសារនៃភាពជូរចត់/គឺជាសមត្ថភាពក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍រយៈពេលយូរសម្រាប់គោលដៅជាក់លាក់មួយ វាគឺជាខ្លឹមសារនៃការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង ការតស៊ូ និងសមត្ថភាពក្នុងការគិតឱ្យបានស៊ីជម្រៅ នៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា/ ទ្រាំមិនបាន ប៉ុន្តែក៏ត្រូវប្រឹងប្រែងតាំងចិត្តដើរទៅមុខ នេះនឹងផ្លាស់ប្តូរជីវិតអ្នក»។ខ្ញុំយល់បន្តិចម្តងៗថា ទុក្ខគឺដើម្បីពង្រឹងចិត្ត បន្សុទ្ធព្រលឹង អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើគឺបណ្តុះធម្មជាតិ ជួបមនុស្សដើម្បីបណ្តុះបេះដូង។
ពេលវេលាបង្ហោះ៖ ថ្ងៃទី ១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២៣
